بسوی او
مادرم!ولی نعمتم! سبزی این دیار از باران عنایت توست.ای کاش میتوانستم روز میلادت را با کلامی بهاری،به آقایم تبریک بگویم. خوشا بحال آنان که زبانٍ زیبایشان،مانع حسرتشان شده است.اما چه باک از نداشتن چنین استعدادی،چراکه صاحب دنیا،آنقدر زیبا دلٍ خواهان را میخرد که آدمی،هم نداشته هایش را فراموش میکند وهم داشته هایش را. اما نه،معذرت خواهی مرا بپذیرید،که اینگونه پذیرش،عادت شماست.مرا بخاطر کوتاهی نظرم ببخشید،که به برادرم داده اید و میگویم به من نداده اید.گناهم گرچه عظیم است اما به شما خداییان،گمانی جز بخشش نمی رود.آری به شیعه داده اید،پس به من داده اید،پس بگذارید برایتان اینگونه بنویسم: هرشب دلم قدم به قدم میکشد مرا بی اختیار سمت حرم می کشد مرا اینجا کویر داغ و نمکزار شور نیست ما روبروی پهنه دریا نشسته ایم قم سالهاست با نفسش زنده مانده است باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم بوی مدینه می وزد از شهر ما بیا ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم (قسمتی از شعر سید حمیدرضا برقعی) 
| Design By : Pichak |
