بنظرتون نماز هایی که ما میخونیم،واقعا نمازن؟

میدونید از کجا میشه فهمید که کار رو درست انجام دادیم یا نه؟ببینید هر کاری یه نتیجه ای داره،بلند مدت یا کوتاه مدتش رو کاری نداریم،مهم اینه که نتیجه داره.پس ما بعد از هر کاری با چک کردن نتیجه میتونیم بفهمیم کار رو درست انجام دادیم یا نه.

خب حالا برگردیم تو بحث خودمون:ماها از نماز خوندنمون نتیجه ای هم میگیریم؟چه نتیجه ای؟من نمیگم نماز خوندنمون نتیجه نداره ولی باید فکر کنیم نتیجه ای که دستمون رو میگیره به اندازه عظمت نماز(ذکرالله اکبر) هست با نه؟اگر نیست گیر کار کجاست و چطور درستش کنیم؟

یه جمله ای از حضرت آقا دیدم(شاید باورتون نشه،دو ساله که هر بار بهش فکر میکنم از زیبایی و عمق معناش به شعف میرسم)که فکر میکنم خیلی بهمون کمک میکنه:«جوانان عزیز:دقایق معدود نماز را فقط برای نماز بگذارید.»

گاهی سادگیٍ جملات آدم رو غافل میکنه از فکر کردن درموردشون.اما در زیبایی این جمله همین بس که چندین دستور اخلاقی بزرگان تو همین توصیه ساده جا گرفته.

ماها واقعا موقع نماز(تو همون ده دقیقه) حواسمون پیش خداست؟بین دو نماز به خدا میرسیم یا به دوستمون که کنارمون نشسته؟سجده بعد از نماز ..... .ای کاش حداقل تو سجده بعد از نماز خواستن هامون واقعا از خدا بود اما .... .

یه استادی داشتیم،میگفت:گاهی وقت ها دختر کوچیکم میاد پیشم میخواد به حرفش گوش بدم،منم همینطور که سرم تو کتابمه بهش میگم گوش میدم،اما اون میاد با دستاش صورتم رو برمیگردونه طرف خودش میگه بابا حواست به من باشه.بعد ادامه داد که این یه دختر 3سالست اینقدر بهش سخت میگذره وقتی حواسم بهش نباشه،ببینید خدا از دستمون چی میکشه. 

ای کاش از همون موقع که این جمله رو دیدم بهش عمل میکردم.