از دوستان عزيز خواهش ميکنم دعواهاي خونوادگي تون رو وارد اين وبلاگ نکنيد.

بعدشم،اي خدا زندگييم رو بتو ميسپارم:پسر خاله من و پسرخاله خانمم با هم دعواشون شده ............ . من طرفه ........... هستم.

يا الله

جناب سبحان بنده چه ارشاد و تبليغي کردم ؟؟؟؟

من يه کامنت دوستانه و شوخي براي آقا اميد دادم . نه مبلغم که تبليغ کنم و نه کسي که بتونم ارشاد کنم . شما فکر کنم معناي دو نقطه دي رو نميدونيد ؟ نه ؟ اگه وبلاگ نويس هستيد حتما بايد بدونيد اگرم ميدونيد و با اون همه علامت دو نقطه دي که من گذاشته بودم حتما متوجه ميشديد کاملا قصدم مزاح با مدير وبلاگه . وگرنه حس مکينم خيلي مغرضانه خوندين کامنت بنده رو . ديگه هم نيازي نميبينم بخوام توضيح بدم براي اون کامنت .

اَه

بابا! مردم زندگي روزمره هم دارن. تو اين زندگي روزمره، مسائل کوچيکِ دم دستي هم وجود داره. تو همين زندگي روزمره، گناه و ثواب هم داره. اصلاً اصل گناهان و ثواباي مردم تو همين زندگي روزمرست. امام زمان هم تو بند همين گناهانمونه. مدتهاست به بهان? برنامه ريختن براي دنيا مسائل عادي رو از دست داديم.

باور کن که روابط دختر و پسر الآن تو جامعه معضله. باور کن نوع غلط ارشاد و تبليغ(کامنت اوليِ رئيسي) معضله. و باور کن که همين معضلات شايد کوچيک رو در ساي? مسائل کلان هضم کرديم. و باور کن که تمام مسائل بزرگِ (ببخشيد ولي فضايي) در گروِ همين مسائله.

اگر مي بيني دغدغ? مردم، کلان، جهاني و آينده نگر(مهدويت محور) نيست؛ به اين دليله که دغدغه هاي مردم رو معضلاتشون مي سازه. شايد همين معضلات و به تعبيري دغدغه هاي کوچيک مردم جواب داده نشه، به دغدغه هاي بزرگتر راه پيدا نمي کنن.

عيب نداره بگم که شايد به همين دليل باشه که مردم گاهي فکر مي کنند روحانيون ازشون دورند؟

البته اينها دردل بود نه سؤال.

حرف آخر: اَه... آخوند! سي ساله دارين همين کارو مي کنين. اَه

سلام

جميعا خسته نباشيد از اين جدلي که همگي توش شرکت کرديد.

با اينکه خيلي از بحث هايي که مطرح شد مفيد هستن ولي اگر احتمال ميدادم اينجوري وقت و فکر عزيزانم رو مشغول ميکنه مطمئنا اين پست رو نميذاشتم.براي اينکه مفيد بودن براي انجام کار کافي نيست،بايد کفه ي نتيجه هاي ما نسبت به کفه وقت و انرژي که ميذاريم سنگين تر باشه.ولي توي اين بحث ها ايجوري نبود.چون به قول يکي از شما عزيزان اينها جاش تو فضاي مجازي نيست.

عزيزاي من ببينيد چطور به خودمون مشغولمون کردن.اين همه زنگ،اين همه پيام،ابنهمه sms،اين همه وقت که از ما گرفته شد بخاطر يک برداشت اشتباه بود.

اينکه جواب کانت ها رو ندادم و خصوصيشون کردم براي اين بود که زود تر تموم بشه ولي الان احساس ميکنم که اگه پيام نذارم بيشتر کش پيدا ميکنه.

اما من از حس دين دوستيتون تقدير ميکنم.يه سري نکات جالب اين وسط به آدم انرژي ميداد.راستش فکر نميکردم اينقدر درد دين داشته باشيم.فکر نميکردن اينقدر پشت و پشتوانه هم باشيم.فکر نميکردن اينقدر تو فکر هم باشيم.فکر نميکردن اينقدر مشکلات همديگه برامون مهم باشه.فکر نميکردم اينقدر آثار و سفارشات اسلام رو عملي کنيم.

تو اين کامنت ها خيلي مسائل بود که واقعا ميشد روش حرف زد و بحث کرد اما ايقدر که ازمون انرژي ميگرفت برامون نتيجه عملي نداشت براي همين هم من از طرح کردن دوبارشون گذشتم.

عزيزاي من بيايد باهم،باور کنيم که وقت نداريم.بيايد باور کنيم که امام علي ع فرموده:آه از کمي توشه.بيايد باور کنيم داره از دندون گرگ ها کف ميريزه.بيايد به هم کمک کنيم تا با هم راه بريم.اصلا با هم بدوييم.بيايد براي امثال من که متاسفانه پاي عملم ميلنگه دعا کنيم.بيايد مسلمون باشيم. عزايزاي من شان ما اينه که براي دنيا طرح بديم،ولي اگه فکرمون محدود بشه به احيانا تک رفتار ناپسند همديگه،ديگه نميتونيم بزرگ بشيم.بيايد باور کنيم که کسي(بهانه خلقت) منتظر ماست.